کسی که در کارهای عبادی یا غیر عبادی حتی در امور اجتماعی و فردی خارج از حدّ اعتدال و متعارف باشد، وسواسی است و آن یک حالت خطرناکی است که از تسلّط قوه خیال بر انسان پیدا میشود و به جای اینکه عقل او را استخدام کند، قوه خیال او را استخدام میکند و وقتی چنین شد شیطان مسلّط بر او میشود و به واسطه آن حالت، او را نابود میکند و دنیا و آخرت او را تباه میکند. لذا عقلاً و شرعاً لازم است با بیتفاوتی و نشنیدن حرف شیطان و پشت کردن به وسوسهها و تخیّلها و توهّمها آن حالت را نابود کند و هرچه او را رنج میدهد، راجع به همان بیتفاوت باشد و این است داروی منحصر به فرد وسواس.
منبع : رسانه فقه و احکام